درمان بین رشته ای دندان های قدامی با شکستگی تاج ریشه: گزارش یک مورد

ترمیم شکستگی دندان که در حاشیه لثه قرار دارند یا در زیر تاج آلوئول امتداد دارند نیاز به یک برنامه درمانی جامع دارد. اگر تصور شود که قطعه ریشه باقیمانده برای حمایت از ترمیم دائمی کافی باشد ، ممکن است مناسب نگه داشتن دندان با نیروی ارتودنسی پس از درمان ریشه باشد. لبه های تاج را می توان به طور مناسب آماده کرد ، زیرا نگهداری این دندان ها خط شکستگی را از طریق اتصال اپیتلیال حمل می کند.

خلاصه

ترمیم شکستگی دندان در زیر حاشیه لثه یا تاج آلوئولر نیاز به یک برنامه درمانی جامع دارد. اگر تصور شود که قسمت باقیمانده ریشه برای حمایت از ترمیم نهایی کافی است ، فوران اجباری ارتودنسی ممکن است یک روش مناسب پس از درمان ریشه باشد. اکستروژن چنین دندان هایی ثابت می کند که خط شکستگی بالاتر از اتصال اپیتلیال است بنابراین حاشیه تاج می تواند به درستی آماده شود. این گزارش رویکرد درمان بین رشته ای دندانهای قدامی آسیب دیده و منجر به شکستگی ریشه تاج را توصیف می کند. استراتژی درمانی انتخاب شده برای این مورد بعد از درمان ریشه و اکستروژن ارتودنسی ، استفاده از تاج های پرسلن پس از هسته بود. نیروی ارتودنسی از طریق براکتهایی که به سطح کامپوزیت حفظ شده و با پینهای عاج پیوند خورده بودند ، اعمال شد. در نتیجه ، این روش یک روش جایگزین است که منجر به ترمیم موفقیت آمیز دندانهای شکسته می شود.

تروماي دنداني- آلوئولاري در اثر سقوط ، آسيب هاي ورزشي ، درگيري يا تصادفات رانندگي رخ مي دهد و اغلب باعث شکستگي در دندان هاي قدامي مي شود (7،11،16،26،22). هنگامی که ما به ادبیات نگاه می کنیم ، مشاهده می شود که بین برجستگی دندان و بسته شدن ناکافی لب و شکستگی دندان های برش بالا رابطه معنی داری وجود دارد (7،11،16). برای دستیابی به مناسب ترین نتایج درمانی در چنین بیمارانی ، لازم است رشته های مختلفی مانند ارتودنسی ، جراحی ، پریودنتولوژی و دندانپزشکی ترمیمی هماهنگ شود. به گفته آندریاسن ، گزینه های مختلف درمانی را می توان با تعیین محل شکستگی در دندانهای آسیب دیده ارزیابی کرد. اگر خط شکستگی در امتداد محور طولانی ریشه ادامه یابد ، لازم است دندان مورد نظر را بیرون کشید (2).

درمان شکستگی های ریشه تاج شامل مینا ، عاج و سیمان با یا بدون پالپ درگیر شده پیچیده است و نیاز به ارزیابی جامع یافته های بالینی و رادیولوژی دارد. در بعضی موارد ، قطعه شکسته می تواند به عنوان یک تاج موقتی یا دائمی طبق روش "اتصال مجدد" (21،24،26) استفاده شود ، در حالی که در بیشتر موارد ، دندان باید با کامپوزیت ترمیم شود (20). برای ترمیم موفقیت آمیز شکستگی ریشه تاج یا شکستگی ریشه دهانه رحم ، شکستگی زیر لثه با جراحی (20) یا به صورت ارتودنسی به منطقه فوق لثه منتقل می شود (1،4،8،18،20).

در اکستروژن جراحی ، ریشه با بخیه های بین پروگزیمال در سطح لثه جابجا شده و ثابت می شود. اگرچه این روش سریع است ، اما خطر از بین رفتن استخوان نگهدارنده در اطراف ریشه یا تحلیل ریشه خارجی وجود دارد (1). روش دیگر ، نگهداری نیروی ارتودنسی حرکتی است که به راحتی حاصل می شود ، اولین بار توسط Heithersay توصیف شد (12) و توسط Ingber (13) توسعه یافت. نیروی اکستروژن در مکانیک ارتودنسی ثابت که برای این منظور استفاده می شود. پیچهای سیم با نخهای الاستیک یا سیمهای فوق پلاستیکی اعمال می شوند (4،8،18). به عنوان یک وسیله متحرک ، صفحات اکریلیک و نیروی الاستیک یا آهنربا از نوع هاولی معمولاً استفاده می شود (6،14،19). در طی نگهداری ارتودنسی ، الیاف پریودنتال طولانی و تراز می شوند ، اما اصلاح مجدد قابل توجهی در استخوان تاج وجود ندارد ، بنابراین می توان ترمیم تاج را بدون نیاز به جراحی استخوان پریودنتال انجام داد. با این حال ، برای به حداقل رساندن عود پس از اکستروژن کافی ، انجام فیبروتومی به الیاف برداشته شده ضروری است (18).

در آنامنیز گرفته شده از یک بیمار مرد 22 ساله که پس از ضربه ، شکایت از آسیب دیدگی را در ناحیه فوقانی قدامی اعمال کرد ، مشخص شد که وی هیچ بیماری سیستمیک ندارد. در معاینه بالینی ، شکستگی ریشه تاج از جمله پالپ در دندان های مرکزی و جانبی سمت چپ بالا تشخیص داده شد (تصویر 1). مشاهده شد که خط شکستگی در لبه لب لثه واقع شده است و در زیر استخوان آلوئول به صورت کاملی گسترش یافته است. خطوط شکستگی رادیوسنس به وضوح در رادیوگرافی دیده شد ، هیچ آسیب شناسی پری اپیکال یا شکستگی ریشه مشاهده نشد.

با توجه به یافته های بالینی و رادیوگرافی ، تصمیم گرفته شد که دندان های مورد نظر با استفاده از دستگاه های ارتودنسی پس از درمان ریشه و سپس ترمیم پروتز اکسترود شود.

  در مرحله اول ، کانال ها آماده شدند و درمان ریشه با استفاده از گوتاپرکا و سیلر کانال (AH Plus ، Dentsply DeTrey GmbH ، کنستانز ، آلمان) به پایان رسید (تصویر 2). پس از آن ، یک پین عاج (Tri-jet ، Edenta GmbH ، Lustenau ، آلمان) بر روی سطح لب دندان شکستگی قرار داده شد و یک پایه کامپوزیت در اندازه ای که می تواند به براکت متصل شود تهیه شد (شکل 3 ، 4 و 5) ) براکت های شکاف 0.018 فوقانی پشت (GAC ، نیویورک ، ایالات متحده آمریکا) متصل شده و اکستروژن دندان ها با استفاده از سیم پیچ نیکل-تیتانیوم 0.016 x 0.016 اینچ (GAC ، نیویورک ، ایالات متحده آمریکا) آغاز شد (تصویر 6) اکستروژن کافی در حدود 11 هفته به دست آمد (تصویر 7) و هنگامی که نسبت طول تاج ها به طول ریشه به 1/1 رسید ، مرحله اکستروژن ارتودنسی تکمیل شد و دوره ماندگاری 10 هفته آغاز شد. در این مرحله مشاهده شد که خط شکستگی کام دندانهای مرکزی و جانبی با لثه بسته شده است. بنابراین ، لثه پالاتال برای آشکار کردن کل خط شکستگی انجام شد. علاوه بر این ، برای اطمینان از یکپارچگی زیبایی کانتور لثه هر دو دندان با دندانهای مجاور ، جراحی لثه و لثه در سطح لب انجام شد (تصویر 8). علاوه بر این ، برای جلوگیری از بازگشت دندان ها به موقعیت اولیه ، فیبروتومی محیطی نیز انجام شد. پس از سه هفته بهبودی زخم ، ساخت ترمیم های دائمی آغاز شد.

تصویر 8- نمای بعد از عمل جراحی لثه و لثه برای اصلاح عدم تطابق در سطح لثه اعمال شده است. پستهای تیتانیوم (تیتانیوم دنتوكلیك ، اولنی ، فرانسه) با سیمان رزین (Panavia F ، Kuraray Medical Inc. ، اوكایاما ، ژاپن) به سوكتهای تهیه شده با سوراخهای مخصوص در فاصله 3/2 تاجی کانالهای ریشه مركز و دندانهای جانبی پس از معاینه رادیولوژیکی بعد از هسته ، دندان ها با رزین کامپوزیت تاج شکل (3M ESPE Filtek Z250 ، سنت پل ، ایالات متحده) و تاج های موقت (Structur 2 SC ، Voco ، Cuxhaven ، آلمان) ترمیم و ترمیم شدند برای سه هفته. در پایان این دوره ، با استفاده از مواد م impressionثر پلی وینیل سیلوکسان (پاناسیل-بتونه نرم و Panasil-contact plus ، Kettenbach GmbH & Co. KG ، اششنبورگ ، آلمان) برداشت شد و تاج های سرامیکی فلزی ساخته و با سیمان پلی کربوکسیلات پیوند خورد. (تصاویر 9 ، 10 و 11).

بحث و جدل

ترمیم تاج در دندانهای آسیب دیده هنگامی که خط شکستگی به زیر استخوان حاشیه امتداد می یابد بسیار دشوار است (20). اگر قطعه شکسته سازگار باشد ، می توان آن را پس از ارزیابی های ریشه ، پریودنتال و اکلوزال در جای خود چسباند (25). با این حال ، برخی از نویسندگان وجود دارند که استدلال می کنند سطح چسبیده نمی تواند در برابر نیروهای انسداد مقاومت کند ، به ویژه در حین حرکتهای برآمدگی ، و این روش را به عنوان یک راه حل موقت می دانند (9،10،25). در این حالت ، اتصال مجدد مناسب ارزیابی نشده است زیرا خط شکستگی در زیر استخوان لثه و آلوئول گسترش یافته و قطعه جدا شده کاملاً با ساختار باقی مانده دندان مطابقت ندارد.

طول ریشه باقی مانده باید برای برنامه ریزی درمان ارزیابی شود. نسبت مطلوب تاج و ریشه برای پشتیبانی پریودنتال تقریباً 1/1 است (20). در آغاز درمان ، طول ریشه در استخوان باید به حدی باشد که بتواند این نسبت را با ترمیم پس از اکستروژن فراهم کند. در این حالت ، طول ریشه برش های شکسته برای اکستروژن کافی بود.

اکستروژن ارتودنسی یک روش ترجیحی است ، اگرچه به تعداد زیادی قرار ملاقات نیاز دارد و زمان بیشتری نسبت به روش جراحی دارد. از آنجا که از طریق بیولوژیک باعث افزایش طول دندان می شود ، از نظر زیبایی و عملکرد مناسب ترین ترمیم را ایجاد می کند (15،17،26). علاوه بر این ، خطر حمایت از از دست دادن استخوان یا تحلیل ریشه در اکستروژن جراحی وجود دارد (20) . در نتیجه ارزیابی همه اینها همراه با بیمار ، اکستروژن ارتودنسی به عنوان روش درمان انتخاب شد. استفاده از وسایل قابل جابجایی برای نگهداری از ارتودنسی مستلزم انطباق بیمار است. در این حالت ، ممکن است ترجیح داده شود که با وسایل ارتودنسی ثابت نیرو وارد شود. اما گاهی اوقات؛ استفاده از انتقال دهنده های نیروی ارتودنسی دشوار است زیرا بافت دندان کافی برای اتصال وجود ندارد یا جدا شدن خون و بزاق در شکستگی های تحت لثه دشوار است. برای این منظور می توان از پچ ریخته گری ، پیچ پیچ ، دکمه ای یا پین عاج استفاده کرد (4،9،17،21). در این حالت ، استفاده از نیرو با براکتهای متصل به پایه کامپوزیت که با استفاده از سنجاق عاج ساخته شده است ، ترجیح داده شد. از آنجا که این روش می تواند در برابر نیروهایی که در طول درمان اعمال می شود مقاومت کند ، می تواند به عنوان یک گزینه جایگزین در نظر گرفته شود. علاوه بر این ، استفاده مستقیم از براکت ها بر روی دندان باعث می شود نیروها و لحظه ها کنترل شده و دندان بدون نوک زدن یا چرخش حرکت کند (23).

زنجیرهای الاستیک یا نخ هایی که به منظور اعمال یک نیروی محرک مستقیم به ریشه برای حفظ دندانهای شکسته استفاده می شود ممکن است باعث واژگونی کنترل نشده شود و مقاومت کشسان آنها به سرعت کاهش یافته و در مدت زمان کوتاهی اثر خود را از دست می دهد (5). سیم های کششی فوق العاده الاستیک استفاده شده در این حالت بدون تغییر شکل بر روی براکت های دندان شکسته قرار می گیرند و یک نیروی نوری طولانی مدت ایجاد می کنند.

دوره نگهداری اکستروژن ارتودنسی حداقل 6 ماه پیش بینی شده است (3). ساختار ترابکولار در نوک ریشه ، فضای پریودنتال و لامینا دورا در رادیوگرافی بیمار که بعد از یک سال گرفته شده طبیعی است. در حرکت دندان به دست آمده هیچ برگشتی مشاهده نشد (تصویر 12).

  نتیجه

در شکستگی های دائمی دندان ، کشیدن بدون ارزیابی گزینه های درمانی جایگزین که می تواند دندان را در دهان نگه دارد ، انجام نمی شود. ترمیم دندان بعد از نگهداری از ارتودنسی باید به عنوان یک روش محافظه کارانه از گزینه های درمانی در نظر گرفته شود. در چنین مواردی ، با همکاری میان رشته ای شامل بسیاری از شاخه های دندانپزشکی ، می توان به نتایج موفقیت آمیزی دست یافت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: